ਚੂਹਿਆਂ 'ਤੇ ਵੱਡੀ ਮੁਸੀਬਤ ਆ ਪਈ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ-ਲੱਖਾਂ ਚੂਹੇ ਮਰ ਗਏ। ਵੈਦ ਚੂਹਿਆਂ ਨੇ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਭਿਆਨਕ ਆਫ਼ਤ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਈ ਸੀ। ਇਸ ਆਫ਼ਤ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕੀ ਉਪਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ? ਇਸ ਲਈ ਚੂਹਿਆਂ ਨੇ ਇਕ ਸਭਾ ਬੁਲਾਈ। ਸਭਾ ਵਿਚ ਕਈ ਘੰਟੇ ਗੱਲਬਾਤ ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ। ਅੰਤ ਵਿਚ ਇਕ ਸਮਝਦਾਰ ਬੁੱਢੇ ਚੂਹੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਸਾਨੂੰ ਹਾਥੀਆਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਆਪਣੇ ਝੁੰਡ ਦਾ ਆਉਣਾ-ਜਾਣਾ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।' ਬੁੱਢੇ ਚੂਹੇ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ ਗਈ। ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿੰਨ ਚੂਹੇ ਚੁਣੇ ਗਏ। ਤਿੰਨੇ ਚੂਹੇ ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਕੋਲ ਗਏ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਕੇ ਬੋਲੇ, 'ਮਹਾਰਾਜ! ਤੁਸੀਂ ਤਾਕਤਵਰ ਵੀ ਹੋ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਵੀ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥੀ ਹਾਥੀ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੇਵੱਸ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ ਆ ਜਾਣ ਨਾਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਚੂਹੇ ਕੁਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਲੱਖਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਾਹੀਂ ਹੋ ਕੇ ਜਾਓਗੇ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਜਿਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਬਚੇਗਾ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣ ਆਏ ਹਾਂ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ, ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਜਾਓ ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਰਸਤੇ ਚਲੇ ਜਾਓ। ਤੁਹਾਡੀ ਇਸ ਕਿਰਪਾ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗੇ ਅਤੇ ਸਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤ ਬਣੇ ਰਹਾਂਗੇ। ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹਾਂ, ਫਿਰ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਮ ਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।'
ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਨੇ ਚੂਹਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਗੌਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, 'ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਜਾਓ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ, ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਾਹੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗੇ।'
ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਲਈ ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਪਈ। ਉਸ ਨੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹਾਥੀ ਫੜਨ ਲਈ ਕਈ ਆਦਮੀ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਭੇਜੇ। ਰਾਜੇ ਦੇ ਆਦਮੀ ਉਸੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਆਏ, ਜਿਥੇ ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਕਈ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਟੋਏ ਪੁੱਟੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੀਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਅਤੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਢਕ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਾਥੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਟੋਇਆਂ ਵਿਚ ਡਿਗ ਪਏ ਅਤੇ ਫਸ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਬੜੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਨਿਕਲ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਾਜਾ ਦੇ ਆਦਮੀ ਕਈ ਪਾਲਤੂ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ। ਪਾਲਤੂ ਹਾਥੀਆਂ ਨੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਰੱਸਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਜੰਗਲੀ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਟੋਇਆਂ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢਿਆ। ਫਿਰ ਰਾਜਾ ਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੱਸਿਆਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਰਾਜਾ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਵਾਪਸ ਚਲੇ ਗਏ। ਉਹ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਪਾਲਤੂ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲੈ ਗਏ। ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹੇ ਜੰਗਲੀ ਹਾਥੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਅਤੇ ਘਬਰਾਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਆਪਣੇ ਝੁੰਡ ਦੇ ਏਨੇ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਫਸੇ ਦੇਖ ਕੇ ਰਾਜਾ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਇਆ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਮੁਸੀਬਤ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸੋਚਿਆ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਉਜੜੇ ਹੋਏ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਚੂਹਿਆਂ ਦਾ ਚੇਤਾ ਆਇਆ। ਝੁੰਡ ਦੇ ਕੁਝ ਹਾਥੀ ਟੋਏ ਵਿਚ ਫਸਣ ਤੋਂ ਬਚ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਦੀ ਰਾਣੀ ਵੀ ਸੀ। ਹਾਥੀ ਰਾਜਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
ਰਾਣੀ ਤੁਰੰਤ ਚੂਹਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ। ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਚੂਹਿਆਂ ਨੂੰ ਹਾਥੀਆਂ ਦੇ ਫੜੇ ਜਾਣ ਦੀ ਖਬਰ ਸੁਣਾਈ। ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਮੁਸੀਬਤ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਚੂਹੇ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਏ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਚੂਹੇ ਲਾਈਨਾਂ ਬਣਾ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਣ ਤੁਰ ਪਏ। ਜੰਗਲ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਹੀ ਹਰ ਹਾਥੀ ਦੀ ਰੱਸੀ 'ਤੇ ਸੈਂਕੜੇ ਚੂਹੇ ਇਕੱਠੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤਿੱਖੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰੀਆਂ ਰੱਸੀਆਂ ਵੱਢ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਹਾਥੀ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ। ਹੁਣ ਹਾਥੀ ਅਤੇ ਚੂਹੇ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਚੂਹੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਏ ਹਨ। ਚੂਹਿਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਜਿੰਨੇ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਅੱਜ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਜ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਹੈ।' ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਚੂਹਿਆਂ ਅਤੇ ਹਾਥੀਆਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਹੋਰ ਡੂੰਘੀ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਮਿਲ-ਜੁਲ ਕੇ ਅਨੰਦ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲੱਗੇ
ੇ ਨੇ ਹਲਕੇ-ਫੁਲਕੇ ਰੌਂਅ 'ਚ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਦਾਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, 'ਦਾਦੂ, ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵੇਲਿਆਂ 'ਚ ਵੀ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਆਪਸ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ? ਕੀ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਉਹ ਉਦੋਂ?'
